Huis van Gedichten spreekt leerlingen aan in hun eigen taal: digitaal
Huis van Gedichten laat jongeren kennismaken met poëzie, spoken word en creatief schrijven via hun educatieprogramma’s. Hun nieuwste lessen zijn digitaal ontworpen en dat verandert nogal wat, van inhoud tot interactie. Maar ook betrokkenheid van de leerlingen. Malou Osendarp (directeur) en Anne Büdgen (schrijver en vakdocent) vertellen over hun ambities en ervaring met digitale educatie: “Er komen letterlijk meer woorden uit de jongeren.”
Waarom zijn jullie gestart met digitale educatie voor jongeren?
Malou: “Tijdens corona konden we natuurlijk niet fysiek voor de klas staan. Toen stonden we voor de vraag: wat kunnen en willen we met digitale educatie? Dat leidde tot filosofische gesprekken met onze vakdocenten.” Anne: “Ja, dat was heel interessant. We konden uren praten over het nut, de voor- en nadelen en gevaren. Ik moet toegeven dat ik zelf best een digibeet ben en ook echt van old school hou. Schrijven met pen en papier vind ik een onmisbaar proces, waarbij je even snel gaat als je eigen brein. Maar we zagen ook al een aantal jaar dat de drempel voor kinderen om zo te schrijven steeds hoger werd. Dit inzicht was de diepere motivatie om een digitaal programma te onderzoeken, met corona als urgente aanleiding. Konden we inhoudelijk meerwaarde bieden in de eigen taal (digitaal) van de leerlingen?”
Inzicht krijgen in jouw online doelgroep? Lees het artikel en start met publieksonderzoek.
Hoe zag dat onderzoek eruit? Wat waren jullie voorwaarden voor digitale educatie?
Malou: “We onderzochten twee routes: het digitaliseren van een al bestaande, succesvolle formule en het ontwikkelen van een compleet nieuwe, digital-first module. De modules moesten aansluiten bij onze kernwaarden: creativiteit, vrijheid en veiligheid. Vooral die laatste vonden we moeilijk te borgen. Anne: “Gedurende het onderzoek vonden we een rode draad in onze programma’s: een reis door jezelf maken. Of het nu bijvoorbeeld gaat om wat je het liefste doet, wie belangrijk voor jou zijn of hoe je zou willen dat je toekomst eruitziet, alle thema’s die we al behandelden draaiden om die ontdekkingstocht. En toen realiseerden we ons dat we die digitale reis juist heel persoonlijk kunnen maken, door leerlingen hun eigen digitale middel te laten gebruiken, hun telefoon. Zo ontstond de nieuwe module, de Selfie Safari.”
Wat is de Selfie Safari?
Malou: “In de tool Selfie Safari (Opent een externe link) doen leerlingen op hun eigen telefoon opdrachten. Ze ontdekken dat je telefoon heel veel over jezelf zegt. Je voorkeuren, je taalgebruik tijdens het appen met vrienden, of die ene foto die je nooit zou kunnen wissen bijvoorbeeld. Niet alleen leren ze zichzelf beter kennen, ze leren zo ook op een andere manier naar hun externe identiteit kijken. En naar het gebruik van hun telefoon, wat weer bijdraagt aan mediawijsheid.” Anne: “Na afloop brengen we alle antwoorden samen op het digitale lesbord en gaan we erover in gesprek.”
"Onze les gaat over externe identiteit, maar ook over mediawijsheid."
Wat zijn de eerste resultaten? Is die inhoudelijke meerwaarde gerealiseerd?
Malou: “Leerlingen reageren heel enthousiast: ze zijn blij verrast dat ze iets op hun telefoon mogen doen.” Anne: “We zien dat er door de digitale opzet van de Selfie Safari letterlijk meer woorden uit de kinderen komen. Ze beginnen sneller met typen en ze typen meer woorden dan in andere modules.” Malou: “En we zien zelfs dat ze het, na dit digitale onderdeel, eigenlijk wel leuk vinden om te gaan schrijven met pen en papier. Als ze eerst in hun eigen omgeving getypt hebben, is traditioneel schrijven daarna niet meer zo afschrikwekkend voor de leerlingen. Zo blijkt de digitale vorm ook echt een positief effect te hebben op de inhoud en het doel van de lessen.”
"Het schrijven met pen en papier werd juist leuker door de digitale les."
Heeft het jullie visie en strategie veranderd?
Malou: “We hebben gezien dat digitale educatie echt inhoudelijke meerwaarde heeft en we willen het duurzaam blijven inzetten. Maar we hebben ook geconstateerd dat er altijd een menselijke component moet blijven. De interactie met een mens, het aanmoedigen van creativiteit en inzicht en het doorvragen, is cruciaal voor ons. Dat zullen we nooit overdragen aan, bijvoorbeeld, AI. Daarnaast is ook de noodzaak van de fysieke component voor ons bevestigd. Zo hebben we een extra kernwaarde toegevoegd: ambacht. Want we zullen altijd de handeling van het schrijven met pen en papier blijven integreren in onze lessen. Naast het digitale.”
Wat is jullie ambitie, welke kansen zien jullie voor digitale educatie?
Malou: “We willen nog wat technische dingen verbeteren en de Selfie Safari-app visueel aantrekkelijker maken. Verder horen we geluiden van andere cultuureducatie-instellingen die willen samenwerken in onze digitale projecten. Die kruisbestuiving is ontzettend interessant, stel dat je straks het geschreven woord, muziek en beeldende kunst kunt samenbrengen in één digitale ontdekkingstocht!”